Üşüyorum Sen Olmayınca...

sensizlik
yalnız bir ağaç gibiyim sanki sensiz.
duygusuz yoksul....
acılarıyla iç içe...
sanki arkadaşları içinde dışlanan çocuğum.
yanımda sen olmayınca...

sanki hayat bana hep kötülüklerini sunuyor,
yanımda ,sen olmayınca...
yokluğunda hiç bir şey tutamıyor beni,
yazıyorum,yazıyorum...

bazen ağlıyorum gel diye,duymuyorsun.
duysan gelirdin!
üzgünüm ,sanki soğuktaki köpek yavrusuyum.
üşüyorum sen olmayınca...

ne yalnızlığıma,nede duygusuz yoksulluğuma üzlüyorum.
sadece SENSİZLİĞİME ağlıyorum...